Een ervaring rijker

'If you never chase your dream you will never catch it'

Waar te beginnen, het was een geweldige ervaring die we niet hadden willen missen! Het was een lange droom van ons beide om iets te kunnen betekenen in een stichting zoals Peduli Anak. Deze droom is nu uitgekomen :)

Zaterdag 8 maart waren we aangekomen bij Peduli Anak. Hier kregen we een korte rondleiding over het terrein. Daarna was het 'zwemmen' niemand kon ons echt vertellen wat we konden of mochten doen. Ze moesten namelijk goedkeuring hebben van directeur of iets en die kwam pas maandag. Dus we hebben zaterdag en zondag wat geobserveerd en 'gepraat' met de kids en counselors. Counselors zijn soort gezinsvoogd van één groep kinderen. Er zijn in totaal 3 shelters (huizen) voor bijelkaar rond de 70 kinderen.
Maandag was de eerste echte dag en zijn meteen in het diepe gegooid. Om 8.30u kwam de directrice met ons bespreken wat we gingen doen en gingen die dag meteen aan de slag. Om 9.30 zat Anita in de auto naar Juvenile (jeugdgevangenis) om eigenlijk te observeren maar moest daar gewoon meteen aan de slag om engels te geven aan een groep van 20 jongens van rond de 19 jaar oud. Djamilla begon haar dag met kindergarten, een lekker klein groepje van 3 kids waar ze math mee heeft gedaan, gedanst en gekleurd.
Ons schema voor het vrijwilligerswerk was dat we ons beiden gingen inzetten bij kindergarten, zwemles, engels voor straatkinderen, huisbezoeken en art class. Djamilla gaf daarnaast nog engels aan de staff en sommige kinderen en Anita gaf engelse les in juvenile.
We zullen in het kort vertellen hoe we alle activiteiten hebben ervaren:

Kindergarten
Djamilla: Ik had 3 dagen in de week kindergarten, wat ik als heel leuk heb ervaren! Het is maar een klein groepje, maar daardoor kan je een leuke band met de kindjes opbouwen. In het begin was het een beetje zoeken allemaal, maar ik kwam er al gauw achter dat math heel universeel is en dat heb ik dan ook met ze geoefend. Daarnaast heb ik veel met ze gekleurd, geknutseld en spelletjes gedaan met de bal. Ik kwam er al gauw achter dat ze weg waren van Transformer (super vet, ik ook;). Ook al was het een klein groep van uiteindelijk 2 kinderen ik vond het leuk om tijd aan ze te besteden. Ik heb dan ook vaak sommen voor ze gemaakt en knutsel/ kleur werkjes verzonnen om de theorie af te wisselen met plezier. Het is dan ook heel leuk om te zien dat ze het naar hun zin hebben, maar je ook mee gaan vertrouwen en toelaten. Al met al is kindergarten heel simpel, maar ik vond het super tof om te doen, vooral ook omdat ik wel echt iets heb kunnen opbouwen met deze 2 kindjes. Wat mij uiteindelijk veel voldoening geeft.

Anita: De andere twee dagen ging ik met de kinderen aan de slag bij kindergarten. Meestal was er geen counselor wat het soms lastig maakte m.b.t. taal maar wat waren het toch schattige kindjes. Je zou ze zo mee willen meenemen. Ik heb vooral gerekend en geknuseld met de kinderen, hierbij heb je niet zo’n last van taalbarriere. Met rekenen waren ze erg actief, ik schreef dan een rijtje sommetjes op hun blaadje en zij gingen het maken. Later zorgde ik ervoor dat ik uitgeprinte blaadjes bij had met sommetjes anders bleef ik sommetjes opschrijven. Tijdens het rekenen hebben zij mij leren tellen in het Indonesisch. Dit was erg handig want zo kon ik hen ook weer verder helpen. Spelenderwijs leerde we dus eigelijk van elkaar. Zij leerde mij Indonesische woordjes en ik hen engels en soms nederlands. Verder heb ik met ze gekleurd en geknutseld wat ze erg leuk vonden. Zo had ik een keer allemaal figuurtjes uitgeprint die ze konden kleuren en laterna uit uitknippen zodat ze er met lijm een robot van konden maken. Ze moesten dan verschillende handelingen doen kleuren, knippen etc. Dit was wel weer goed voor hun moteriek en om te kijken hoe ver ze daar in zijn. De laatste keer had ik mijn fotocamera meegenomen en daar waren ze verzot op. Ze hebben overal foto’s gemaakt. Zo heb ik nu o.a. een collectie dino foto’s haha.
Bij kindergarten vond ik het vooral leuk om op een laagdrempelige manier de kindjes iets te leren en gewoon plezier met ze te maken. Je zag ze namelijk echt vrijer worden met de week. In het begin waren ze nog wat verlegen maar later was het als ze je al zagen aankomen riepen ze je naam en gingen ze zwaaien. Erg schattig!


English class with the staff and older kids
Djamilla: Dit is een stukje wat ik op me had genomen om te doen en wat vond ik het in het begin eng. Vooral ook omdat je volwassenen Engels moet leren, maar het is zo basic dat het haast betutteld leek. Ik had dan ook mijn eerste les goed voorbereid en op papier gezet wat ik die les met ze wilde doen. Maar uiteindelijk viel het harstikke mee en was het super leuk om te doen! Het is leuk voor mezelf om te weten hoe creatief ik kan zijn, maar ook kan inspelen op situaties en momenten. Voor the staff is het ook erg handig als ze nieuwe volunteers of mensen wegwijs zouden kunnen maken op the foundation en dat ze in ieder geval the basics kennen. Maar ik kwam er al gauw achter dat wat ik vroeg te lastig was en dat je dan heel goed de taalbarriere merkt. We zijn toen naar buiten gegaan waar ze me een tour hebben gegeven in het Engels. Door het visueel voor te maken werd het dus ook makkelijk om te begrijpen wat ik bedoelde. Ook voor hun heb ik zelf werkjes in elkaar gezet, wat heel leuk was om te doen omdat je zag dat het werkte en zin. We hebben ook veel plezier gehad tijdens de lessen en spelletjes gedaan waar ze hun engels mee konden oefenen. Zoals wie ben ik? en galgje. Super leuk om te zien hoe fanantiek ze dan zijn en z’n best doen om nog steeds Engels te blijven praten, maar ook hoe ze elkaar helpen!
Ik denk dat ik dit ook het leukste vond om te doen omdat ik er super veel van geleerd heb! Het was ook heel leuk om the staff zo anders te leren kennen en een band met ze op te bouwen. Een hele toffe ervaring die ik fijn weer in m’n rugzak kan steken!

Juvenille
Anita: Zoals in het begin van dit verhaal al beschreven staat was ik wel meteen in het diepe gegooid. Opzich vond ik dit niet erg, hou namelijk wel van gewoon doen en uitdaging. Het lesgeven aan deze jongens was echt een geweldige ervaring. Ik vergat vaak dat ik een gevangenis was maar dat was een goed teken. Ik voelde me namelijk op mijn gemak, dit kwam mede doordat de jongens en bewaking erg aardig waren. Elke ochtend als ik weer binnen kwam was het: ‘ Goodmoring Miss’. In het begin was het even aftasten naar het niveau waar de leerlingen opzetten, dit bleek erg verschillend te zijn. In de les die ik gaf probeerde ik hier rekening mee te houden middels oefeningen die ik met ze deed. Ik heb met ze vooral basisdingen geoefend die handig kunnen zijn als ze straks uit de gevangenis zijn. Zo begon ik bijna elke les met dat een paar leerlingen zich voor de klas moesten introduceren. Dit vonden sommige al erg lastig. Het viel me ook op dat sommige erg verlegen waren, dit had ik niet verwacht. Verder heb ik o.a. de volgende onderwerpen nog behandeld; dagen/ maanden ,emoties, lichaamsdelen en functies. De meeste wilde graag leren en deden dan ook enthousiast mee met de les. Aan het eind van de les stelde ik vragen in het engels over de stof die ze deze les geleerd hadden, wie dit als eerste wist kreeg dan een snoepje. Ze werden helemaal druk het leken net kleine kindjes haha. Van de begeleider had ik nog een compliment gekregen hij vond dat ik de juiste kwaliteiten bezat om ze les te geven hij zag ze namelijk stralen en enthousiast worden als ik ze lesgaf. Deze kan ik mooi in mijn broekzak steken. Het lesgeven hier heeft me zeker aan het nadenken gezet het is namelijk leuker dan ik verwacht had. Als ik straks weer opzoek moet voor werk hou ik lesgeven zeker in mijn achterhoofd. De ideale combinatie blijft voor mij nog steeds social work & education.

Home visit
Wat interessant was dit! We mochten meelopen met de social workers (Ardy en Areef). We gingen op huisbezoeken bij straatkinderen en daarvan maakte we een verslag als achtergrond informatie.Het was echt een kijkje in het leven van sommige Indonesische gezinnen. Soms was het wel even slikken omdat ik me moeilijk kon voorstellen dat gezinnen echt zo leefden. Zo was er een gezin met 10 gezinsleden die op een ruimte van 20m2 leefde. De helft was slaapkamers de andere helft leef kamer en keuken. Meubels waren er niet al valt me op dat mensen hier sowieso veel op de grond zitten of op iets eenvoudigs. De douche/ toilet en het wassen werd in een rivier verder op gedaan. Onvoorstelbaar.. zo back to basic..
Er was een vragenlijst die we behandelde en Ardy en Areef gingen het vertalen. Soms was dit wel lastig omdat zij ook niet super goed in Engels waren. Uiteindelijk lukte het wel een verslag te maken mede dankzij google.translate ;). We vonden dit beide een erg indrukwekkende ervaring en zijn blij dat we een kijkje achter de schermen hebben mogen nemen..


English lesson for streetkids
Djamilla: Jammmer genoeg hebben we dit alleen de laatste week kunnen doen, vanwege examens. De eerste keer dat ik daar kwam was best intens, vooral ook omdat ze zoveel noise maken echt niet normaal. Gelukkig had ik m’n bodyguards Ardi & Waldi bij me die me wel uit te brand helpen om ze wat rustiger te houden. Het was in het begin ook onrustig omdat ik nieuw was en niet uit Indonesie kwam. We hebben onszelf geintroduceerd, dagen van de week geoefend en een woordpuzzel van de maanden gedaan. Te tijd vloog ook echt voorbij en het was super leuk om te doen. Je merkte naarmate je er langer was en ze aan me gewend waren het veel rustiger was. De onderwerpen die ik met ze geoefend had gingen ze goed af, maar ik merkte al gauw dat ze op het schrijfgebied nog moesten oefenen.
De dag erna ben ik samen met Anita terug geweest en hadden we een andere klas. Ook dit was weer leuk om te doen en het is leuk om te zien dat ze wel hun best doen en willen leren! Het was jammer dat we 1 week les hebben kunnen geven, maar beter 1 week dan geen.

Anita: Zoals Djamilla al beschreef hebben we het jammer genoeg maar 1 week kunnen doen en ik zelfs maar 1 keer maar het was het waard. Blij dat ik het toch heb kunnen meemaken. Ik vond het leuk om weer les te geven al was het weer heel anders dan in Juvenile. Het was een mak klasje zeker in het begin, naar mate de les vorderde werden ze wel vrijer en wat drukker. Ze durfden toen ook meer te zeggen. Het was leuk om te zien hoe enthousiast ze waren toen we de oefeningen gingen nakijken die ze gemaakt hadden. De meeste waren leergierig en wilde graag weten of het goed was wat ze gedaan hadden. Het les geven vond ik dus erg leuk maar wat was het warm in dat lokaal, de druppels bleven maar stromen zo heet. Snap echt niet hoe sommige leerkrachten er daar zo chill uit zien of het helemaal niet warm is.

Swimming lesson
Het was de bedoeling dat we zwemles zouden geven aan de kleine kinderen, dit was een groepje van 4 kinderen. We kregen al gauw in de gaten dat ze wel konden zwemen, maar dat de techniek er weinig tot niet in zat, dus hebben we dit met ze geoefend. Na een half uur was de concentratie wel weg en hebben we spelletjes in het water met ze gedaan. Ze hebben stenen opgedoken, wat ze heel leuk vonden om te doen, met z’n alle van de kant gesprongen, met de bal overgooid en gewoon gek gedaan in het water. Vooral de laatste keer was erg vermoeiend, zeker als je iemand op je rug hebt en je van de ene kant naar de andere kant moet zwemmen. Maar het was vooral heel leuk om te doen.

Artclass
We hebben samen geholpen tijdens de artclass waar zo’n 8 kinderen aanwezig waren en 1 counselor. Het was een vrij drukke groep die best wel wat energie vergde. Er waren ook wel een aantal kids die zo boos konden kijken dat je er haast bang van zou worden. Sommige waren erg ongeduldig en eiste echt aandacht, wanneer je die dan niet gaf werd dat niet in dank afgenomen. Maar er waren ook wel lieve kindjes die graag wilde knutselen en z’n best deden.

In het kort over the kids and staff
In het begin was het wel wennen en was het de kat uit de boom kijken. De mensen hier waren echt super! Ze hielpen waar ze konden, probeerde Engels te praten ook al vonden ze dit soms lastig en waren heel open en vriendelijk. We kwamen dan ook in een warm nest terecht en het was mooi om te zien dat het voor zowel the staff als the kids one big family was. We leerde daar ook Rose kennen een andere (Nederlandse) vrijwilliger waar we veel mee hebben optrokken. En ze wist ons ook alles te vertellen wat AMAZING om te doen was.
Bij de kinderen nam de een meer en gemakkelijker contact dan de ander, wat opzich ook wel logisch is. Zoveel vrijwilligers komen en gaan al hebben we het beide super gehad met de kinderen en het was leuk om ze te hebben mogen leren kennen.
Aan het eten moesten we even wennen we kregen namelijk als ontbijt, lunch en avondeten RIJST. Na kleine week hadden we hier wel even genoeg van en zijn we naar de winkel gegaan om wat fruit en mueslirepen te halen voor ontbijt. Soms waren we ook wel op de proef gesteld zo kregen we een keer een hele kip (met hoofd dus) voorgeschoteld. Anita had dit niet gezien dus had al wat gegeten. Djamilla wilde ook wat pakken maar zij draaide de kip om en zag de nek waar het hoofd aan zat. Dit was wel even schrikken. Voor dieren moesten we ook oppassen, zo hebben verschillende keren mieren ons eten veroverd. Een andere keer hadden kleine kittens ons eten opgegeten. We hebben er daarom soms voor gekozen om ergens anders te gaan eten. Zo zijn we twee keer sushi gaan eten en dat was verrukkelijk!! Of zoals Rose zou zeggen AMAZING! Een andere optie was dat we soms leefde op super lekkere oreo ijs en chips.

Weekendjes
In de weekenden hadden we vrij dus gingen we tripjes maken om wat meer van Lombok te kunnen zien.

Senggigi
Met taxi vertrokken we naar Sengigi we vertelde dat we bij de beach eruit wilde. We gingen ervanuit dat hij ons bij een touristische plek zou droppen. Dit was echter niet het geval we werderen ergens gedropt met allemaal locals en boten dus opzoek naar beter strand. We hebben meer dan 1,5 u gelopen. Eerst rechts gegaan, toen rondje gelopen kwamen namelijk weer op dezelfde plek uit, dus toen links opgegaan. Onderweg ff een stop gemaakt om te luchen want dorst en honger hadden we nu wel. Na de lunch hadden we nog nog eventjes gelopen en toen vonden we ‘Alberto’, iemand gaf ons dit als tip. We besloten echter nog iets verder te gaan zitten bij gekleurde zit zakken genaamd ‘ La chill’. Hier lekker in de zon gelegen al was het voor Djamilla TE warm en ze was niet 1 met de zitzak, Anita vond het echter heerlijk in de zon en was aan het chillen in de zitzak. We raakten aan praat geraakt met eigenaars uit Australie en voor we het wisten stond de eerste cocktail voor onze neus. Er volgde al snel meer overheerlijke cocktails die mede gemaakt werde door Djamilla. Anita wilde voor avondeten zorgen dus ging krabbenvallen in het water te brengen. Paar uur later (rond 20.00u) gingen ze kijken of er vangst was. Wat was dit ENG! Zwemmen in het donker met iemand die het deuntje voor haaien doet. We hebben toen besloten om een pizza te eten die we in de middag al hadden geproefd. Deze was overheerlijk! We zijn zelfs nog een keer terug hiervoor gegaan zo lekker waren ze!

Tetabatu
Met auto met Waldi en Areef naar Tetabatu om watervallen te bezichtigen. Eerste in klein dorpje maar al erg mooi. Daarna naar de grote waarvoor je eerst door jungle moest. Erg gaaf! Locals wilde met Anita op foto, dit was crazy want ze bleven maar komen! De waterval hielp blijkbaar (crazy!) Blijkbaar hielp het water tegen kaalheid of iets.



Kuta (Lombok)
Met Rose zijn we op de scooter naar Kuta gereden. Inmiddels heeft Anita namelijk geleerd scooter rijden. Dit is toch heel anders dan in NL, want hier zit je in het drukke verkeer en gaat de scooter ook wat harder. De natuur waar we doorreden was weer super! We hebben onze ogen uitgekeken. We verbleven in hostel waar Rose al eens was geweest. ‘s Avonds ergens gegeten en toen opzoek gegaan naar een leuk barretje. Dit was lastiger dan gedacht, het was namelijk best rustig. Toch een tentje gevonden waar we een cocktail dronken en genoten van sisha.
Op terugweg zeggen we een tent waar het erg druk was dus besloten daar wat te drinken. Erg gezellig, leuke live muziek en verschillende mensen leren kennen.
Zaterdag wilde Rose ons een paar mooie plekjes laten zien die ze ontdekt had. Dus weer oppad met scooter. Eerst ‘ normaal’ strand gezien, wat al super was. Daarna naar HET strand gegaan. Ze had niet gelogen het was ‘ Amazing’. Zand zacht en wit en het uitzicht weer Wauw. Helaas wel wat bewolkt dus besloten snel wat fotos te maken voordat het ging regenen. Even later kwam het met bakken uit de lucht dus even geschuild. Bij een restaurant hadden we genoten van een salade en van een heerlijk dessert. Djamilla had heerlijke choco ijs en Anita cheesecake. Mjammie! In de avond gingen we met twee andere die we hadden leren kennen op pad. Het kan zo maar voorkomen dat dingen ‘ op’ zijn zoals water, bier of iets sterkers. Hierdoor wel genoodzaakt om een shotje te drinken, wat er wel nog was. Djamilla had met Rose een borrel gedaan genaamd; reggaeshotje. Het had was weg van B52 en was super lekker!

Gili Trawangan
Ons laatste weekend besloten we om terug te gaan naar Gili T, back to paradise. Het voelde als thuiskomen, hoe heerlijk was dat. Hier weer lekker gerelaxed aan het strand en in de avond genoten wat drankjes en live muziek bij SamaSama (reggaebar). Ook was het weer super om de ‘oude bekende’ terug te zien. De laatste dag hebben we nog een keer een voetmassage gehad. We hebben er enerzijds wel van genoten maar anderzijds was het ook afzien. Het was soms namelijk pijnlijk hard.

Al met al is het een heel verhaal geworden, ons avontuur in Lombok. Het was dan ook in 1 woord GEWELDIG!

We zijn nu aangekomen in Java waar ons avontuur vervolgd wordt. We zullen hier ongeveer 10 dagen verblijven waarna we vertrekken naar het laatste eiland in Indonesie Sumatra.
Dit typend realiseren we ons dat we alweer op de helft zitten. We zullen maar zeggen time flies when you’re having fun ;)!


Till next time!